Skip to content →
Featured Post

Van betekenis.

42-R.Mazier-020816-SmartPics.nl-KLY_9663Wanneer ben je van betekenis? Om antwoord te krijgen op die vraag is het belangrijk om terug te grijpen op je eigen betekenis. Als mens en als organisatie. Wat is jouw betekenis? Wat beweegt jou? Dat brengt je bij de kern van de zaak. En dat houdt je dicht bij je doel en bij jezelf. Van daaruit kun je ook verschil maken voor de mensen voor wie je werkt en van betekenis zijn voor je omgeving.

Als adviseur, coach en interim-manager help ik betekenis te geven aan jouw project, jouw werk. In de zorg, op school, in kerken en in andere organisaties.

cropped-^ECEC9ABDC90BD82B9FFB013F543311B57564D12A847E400726^pimgpsh_fullsize_distr.png

 

Leave a Comment

Inspiratie delen? Jazeker!

Samenwerken in een team is natuurlijk gericht op het realiseren van doelstellingen en resultaten. Maar als je samenwerkt in een team, is het ook goed om van tijd tot tijd met elkaar te delen wat je in beweging zet, wat je drijfveren zijn en wat je inspireert. Dat zijn niet altijd de gesprekken die je vanzelfsprekend voert aan de vergadertafel. Maar waarom wachten tot de georganiseerde teambuildingsdag? Het komt niet altijd uit, maar zo nu en dan als start of afronding van een vergadering of bijeenkomst. Of als food for thought  bij een lunchoverleg.

De mens achter…

Het wordt te vaak vergeten. Ik ben er van overtuigd dat je elkaar meer gaat begrijpen, dat er meer ruimte ontstaat om de mens achter de manager of de medewerker te leren zien. Het zijn de zachte kanten van de samenwerking. Die zijn het lastigst te managen, maar we weten allemaal: ze zijn er toch. En dan kun je de zachte kanten mee laten bewegen of tegen laten bewegen in het proces van je team. Als begeleider of manager van een team kun je daar zelf in voorop gaan. Natuurlijk is dat kwetsbaar, want je laat je zelf zien. Maar ik zou met minder geen genoegen nemen van mijn leidinggevende. Want te vaak worden we gedwongen in een neutrale en zogenaamd professionele houding. Je eigenheid (ook je opvoeding en je levensovertuiging) moet je dan volgens mij niet angstvallig verstoppen, maar mag je juist respectvol bespreekbaar maken. Natuurlijk binnen de grenzen van wat passend is.

En je hoeft het natuurlijk niet eens te zijn met datgene wat ingebracht wordt, maar je kunt er wel wat van leren, op zijn minst over je collega’s. Het is toch mooi als een collega deelt wat hem heeft beziggehouden tijdens de Ramadan. Of een andere collega die deelt wat haar heeft geraakt in een concert of in een film. Soms helpt het om gewoon te starten met een goede vraag aan elkaar. Denk bijvoorbeeld aan de vragen van Pickwick of in kaartensets, zoals ‘Openhartig’.

Een tekst die mij inspireert mandela

Pas verzorgde ik een DISC-workshop bij een bedrijf. Ik startte na de gebruikelijke kennismaking en afspraken met een tekst van Nelson Mandela die mij inspireert als het gaat om het authentiek zijn en jezelf zijn te midden van de groep. DISC gaat per slot van rekening over het leren begrijpen van elkaars gedrag en hoe je dat effectief kan inzetten (zonder oordeel). Dus dat sloot goed aan. Met de tekst van Nelson Mandela en twee vragen hadden we eigenlijk het hele programma kunnen vullen. We beperkten ons tot 20 minuten. De vragen waren:

  • Wat zegt deze tekst over de waarde van mensen en hun gedrag?
  • Wat kun jij bijdragen aan de groep? Wat maakt jou uniek?

De tekst van Nelson Mandela was de tekst die hij las bij zijn inauguratie als president in 1994 (hij citeert uit ‘Return to Love’ van Marianne Williamson). En je hoeft geen Zuid-Afrikaan of christen te zijn om hier iets mee te kunnen.

Onze diepste angst, is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.

We vragen onszelf af: Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten. Maar waarom zou je dat niet zijn. Je bent een kind van God. Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen licht verspreid, als de mensen om je heen, hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.

We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen. We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren. Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.

Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

 

Door te delen wat jou raakt, leer je elkaar meer kennen. Door te laten zien wat jou betekenis geeft, kun je ook meer voor elkaar van betekenis zijn. Dat is kwetsbaar en krachtig tegelijk.

Bij deze!

 

Leave a Comment

Project SAaM en Repaircafé

Eén van de projecten die ik begeleid heb voor Kerk in Actie, Zorgzame Kerk, is de voorbereiding voor een ontmoetingscafé SAaM en het Repaircafé in Doorn. De Protestantse Gemeente Doorn wil graag diaconaal relevant aanwezig zijn in Doorn. Al eerder was er een onderzoek naar de mogelijkheid een kringloopwinkel te openen. De pilots van Kerk in Actie voor Zorgzame Kerk sloten hierop aan. Met de werkgroep heb ik verkend hoe de Protestantse Gemeente Doorn diaconaal aanwezig kan zijn in Doorn met een bijdrage aan de (preventieve) zorg aan alle inwoners. Dat gebeurt via een ontmoetingscafé en een repaircafé.

Mijn rol was: projectleider, begeleider en trainer van de eerste groep vrijwilligers.
Meer informatie op de website.

banner_SAaM_800

Leave a Comment

Glas halfvol of halfleeg?

Als adviseur kom ik ook in kerken. Kerken met verschillende kleuren, verschillende omvang, verschillen in cultuur en geloofsbeleving. Enkele observaties.

Glas halfleeg of halfvol?
Ondanks alle negatieve berichtgeving over de daling van ledenaantallen, vergrijzing en teloorgang van gebouwen, zie ik een breed palet van levendige, gelovige gemeenschappen. Mensen die samen komen rondom de woorden van God. De ene gemeente klein en vergrijsd, de andere gemeente wat groter en met meerdere generaties. Dan is het een kwestie van kijken. Is het glas (of kerk) halfleeg of halfvol. Of een glas nu halfvol of halfleeg is, er zit altijd iets in om uit te delen.

glashalfvol

Drukte van belang
Ik zie ook dat veel mensen druk in de weer zijn. Zij zetten zich volop in voor de kerk. Er is een hoog arbeidsethos. Er moet ook veel geregeld worden: denk aan de kerkenraad, ambtsdragers, de gebouwen, de jaargesprekken, diaconale en pastorale zorg, jeugdwerk, overleg met andere kerken en de overheid, bezoekwerk, projecten, kerkdiensten, bijzondere vieringen… Allemaal heel belangrijk! Maar ik zie daardoor ook wel eens mensen lijden aan de kerk. Er moet zoveel! Er zijn mensen die hun ambt of taak neerleggen en er ‘wel even klaar mee’ zijn. Onderweg is het elan en soms zelfs het geloof kwijtgeraakt.

Elkaar vragen stellen
Het is daarom ook goed om te weten dat ik steeds meer gemeenten zichzelf en elkaar hoor vragen: ‘Waarom zijn wij kerk?’ Of: ‘Wat was de afgelopen jaren zo’n moment dat je blij was met de kerk?’ (en doe daar meer van!) En soms ook heel eerlijk: ‘Welke steen hebben wij op onze maag?’ Eerlijk, open en ontvankelijk. Het is mijn ervaring als dat het die momenten zijn dat een frisse wind begint te waaien.

  • We zijn druk, maar samen kunnen wij nieuwe keuzes maken om de regeldrukte te verminderen.
  • We zijn een kleine groep, maar er is volop aandacht voor elkaar.
  • We zijn niet altijd heel missionair geweest, maar er zijn altijd mogelijkheden om van betekenis te zijn in onze buurt.
  • We zijn bezig met praktische zaken, maar mogen Gods aanwezigheid ervaren.

Laat de kerk een plek zijn waar je de handen uit de mouwen steekt. Maar zorg voor voldoende lucht: laat het net zo goed een plek zijn waar je je handen mag openen om elkaar vast te houden en te ontvangen van elkaar en van God. Dan is het glas altijd vol!

Leave a Comment